Spis treści:
Skrót Anty-TG oznacza autoprzeciwciała specyficzne dla tyreoglobuliny (TG). Obecność anty-TG w surowicy krwi jest markerem autoimmunologicznego zapalenia tarczycy i jego chorób pochodnych. Tyreoglobulina jest specyficznym białkiem tarczycy, prawidłowo obecnym wyłącznie w komórkach pęcherzykowych tarczycy, uczestniczącym w wytwarzaniu, magazynowaniu i uwalnianiu hormonów tarczycy. Destrukcja komórek pęcherzykowych w wyniku stanów chorobowych prowadzi do przedostania się TG do krążenia, co niekiedy doprowadza do stymulacji autoprzeciwciał anty-TG. Są one obecne u nie przekraczającego 40% odsetka chorych na niedoczynność tarczycy o podłożu autoimmunologicznym.
Anty-TG – co to jest?
Tyreoglobulina jest głównym (80% wszystkich białek), specyficznym, jodowanym białkiem tarczycy, prekursorem powstających w komórkach tarczycy hormonów. Znajduje się w koloidzie komórek pęcherzykowych tarczycy – prawidłowych i nowotworowych. Uczestniczy w wytwarzaniu, magazynowaniu i uwalnianiu hormonów tarczycy. Stężenie tyreoglobuliny we krwi zwiększa się wraz z masą gruczołu. Uszkodzenie tarczycy w wyniku zapalenia tarczycy typu Hashimoto, przewlekłego limfocytarnego zapalenia tarczycy, autoimmunologicznej niedoczynności tarczycy, wola guzkowatego, gwałtownego rozrostu tarczycy w chorobie Basedowa lub w chorobie nowotworowej, prowadzi do wycieku TG do krwioobiegu i kontaktu z komórkami układu odpornościowego skutkującego powstaniem autoprzeciwciał anty-TG, których obecność staje się markerem określonych chorób tarczycy.
Anty-TG – norma
Prawidłowy poziom anty- TG u kobiet wynosi < 100 IU/ml, u mężczyzn < 60 IU/ml.
Badanie poziomu Anty-TG – kiedy je wykonywać?
Przeciwciała anty-TG są oznaczane w diagnostyce autoimmunologicznych chorób tarczycy, choć częstość ich występowania jest mniejsza niż anty-TPO i anty-rTSH (m.in.: 30-40% w zapaleniu Hashimoto, 10-20% w chorobie Basedowa, 30-50% w autoimmunizacyjnej niedoczynności tarczycy, 20-40% w poporodowym zapaleniu tarczycy). Występują u ok. 5% osób zdrowych, szczególnie starszych. Podwyższone poziomy anty-TG obserwowane są także w reumatoidalnym zapaleniu stawów, chorobach układowych tkanki łącznej, tyreotoksykozie, anemii złośliwej, raku tarczycy, obrzęku śluzowatym i autoimmunologicznej niedokrwistości hemolitycznej.
Profilaktyka chorób tarczycy
Pomiary autoprzeciwciał anty-TG obok anty-TPO wykonywane są w diagnostyce chorób tarczycy, których patomechanizm związany jest reakcjami autoimmunologicznymi. Dla wzmocnienia mocy diagnostycznej niekiedy wykonywane są równoległe. W przypadku odpowiednich wskazań stanowią uzupełnienie podstawowych badań tarczycy obejmujących: pomiar stężenia we krwi TSH, stymulującego tarczycę hormonu przysadki mózgowej oraz hormonów tarczycy: FT4 i w uzasadnionych przypadkach, również FT3.
W Diagnostyce są dostępne e-pakiety obejmujące rozszerzone badania tarczycy.
Bibliografia:
- Pagana D.,K., Pagana T., J.: Testy laboratoryjne i badania diagnostyczne w medycynie. Elsevier. Mosby. Wrocław 2013.
- Sonic Pathology Handbook, ed. Kyle C., Sonic Healthcare, 2014.
