Jak odgrzybić organizm? Dieta, zioła i leczenie farmakologiczne

Jak odgrzybić cały organizm? Najważniejszą rolę w detoksykacji organizmu, również z chorobotwórczych grzybów, odgrywa dieta. Zbilansowana, bogata w produkty świeże i sezonowe, ale bez cukrów prostych, powinna stać się rutyną w sposobie odżywiania. Do jadłospisu warto włączyć grejpfruty, które są naturalnym środkiem o silnym potencjalne bakterio- i grzybobójczym. Należy pamiętać, że żaden z domowych sposób nie może być alternatywą dla leczenia kandydozy organizmu. W przypadku zakażenia niezbędna jest konsultacja z lekarzem.

Czym jest Candida i jak dochodzi do jej rozrostu?

Grzyby Candida wchodzą w skład ludzkiego mikrobiomu błon śluzowych przewodu pokarmowego, oddechowego, moczowo-płciowego i skóry. U około 70% populacji ludzkiej przez całe życie pozostają niegroźne, nie prowadząc do rozwoju infekcji. Na chorobotwórczą aktywność patogenu są narażone osoby z zaburzeniami immunologicznymi. Stan ten sprzyja zakłóceniu równowagi składu mikroflory organizmu i prowadzi do przerostu drożdżaków, które od tego momentu stają się pasożytami. 

Wśród czynników sprzyjających rozwojowi infekcji grzybiczych wskazuje się m.in. na: 

• długotrwałe przyjmowanie leków steroidowych lub antybiotyków;
• przebyte procedury medyczne;
• oparzenia uszkadzające skórę;
• cukrzycę;
• zaburzenia pracy lub choroby układu pokarmowego (również krótkotrwałe zakażenia wirusowe przebiegające z biegunką lub wymiotami);
• wcześniactwo z wagą urodzeniową poniżej 2000 g;
• zakażenie wirusem HIV. 

Do rozwoju grzybicy organizmu dochodzi w drodze przeniknięcia grzyba do krwi, skąd trafia do narządów i tkanek. Patogen ma zdolność przylegania do komórek organu i rozrastania się, tworząc miejscowy stan zapalny. W konsekwencji uszkadza tkankę narządu, przyczyniając się do powstania z jego strony objawów chorobotwórczych. Ponadto Candida wydala toksyczne odchody, które trafiają do krwi i rozprzestrzeniają się po całym organizmie. W przypadku braku odpowiedzi układu immunologicznego możemy mówić o zakażeniu uogólnionym. 

Przy zakażeniach grzybiczych najczęściej mamy do czynienia z pasożytem Candida albicans, który stanowi nawet do 70% przypadków. U ponad 85% kobiet ten rodzaj patogenu jest przyczyną kandydozy pochwy i sromu. Pozostałe zakażenia wywołują C.glabrata, C.krusei, C.tropicalis, C.dubliniensis i C.parapsilosis. 

Zakażenie organizmu grzybami – diagnostyka 

Diagnostyka zakażeń grzybiczych jest złożona, a szczególnych trudności dostarcza nieprawidłowa odpowiedź immunologiczna organizmu. Przyczynia się ona do skąpych objawów przebiegu zakażenia, które najczęściej przebiegają jedynie z gorączką. W przypadku upośledzenia układu immunologicznego długotrwałe leczenie pacjenta antybiotykami nie przynosi poprawy, a gorączka nie ustępuje. Taki stan powinien więc nasuwać podejrzenia kandydozy organizmu. 

Bez względu na stopień inwazyjności zakażenia grzybiczego diagnostyka w kierunku wykrycia kandydozy organizmu powinna uwzględniać badania krwi, a także badania laboratoryjne wydzielin pacjenta, tj.: plwociny, wymaz z pochwy lub odbytu, wycinki tkanek. W niektórych przypadkach konieczne jest pobranie również popłuczyn pęcherzykowo-oskrzelowych i płynu mózgowo-rdzeniowego. 

Warunkiem rozpoznania zakażenia grzybiczego organizmu jest spełnienie kryteriów klinicznych, mikologicznych i histopatologicznych. Obejmują one: występowanie objawów uogólnionego zakażenia układów organizmu, dodatnie wyniki posiewów z krwi i pobranych próbek wydzielin, wykrycie obecności grzybów w tkankach pobranych do diagnostyki histopatologicznej i cytologicznej. 

Jak odgrzybić organizm – leczenie farmakologiczne 

Pomimo bardzo dużego spektrum zakażenia grzybami z rodzaju Candida sposoby ich leczenia są ograniczone, a lek, który całkowicie mógłby eliminować patogen, nie został do tej pory poznany. Dlatego leczenie kandydozy najczęściej polega na łączeniu kilku preparatów uzupełniających swoje działanie grzybobójcze. Terapia opiera się na stosowaniu środków przeciwgrzybiczych, m.in.: azoli (flukonazol, itrakonazol, posakonazol, worykonazol), polieny, alliloaminy, pochodne pirymidyny, echinokandyny. Znajdują zastosowanie zarówno w leczeniu grzybicy powierzchownej, jak i układowej. 

Czy naturalne odgrzybianie organizmu jest bezpieczne? 

Naturalne mikstury przeciwgrzybicze mogą być pomocne w leczeniu kandydozy, ale nie powinny być alternatywą dla leczenia farmakologicznego. W przypadku chęci stosowania dowolnych środków o działaniu przeciwgrzybiczym, np. ziołowych, niezbędna jest konsultacja z lekarzem. Należy pamiętać, że wiele ziół nie może być łączonych z lekami lub istnieją przeciwwskazania do ich stosowania. Niewskazane jest przyjmowanie na własną rękę żadnych suplementów, reklamowanych jako środki przeciwgrzybicze. Złym pomysłem jest sięganie po preparaty przeciwpasożytnicze, które mają na celu eliminację zasiedlających ludzki organizm bakterii. Należy wiedzieć, że niszczą one nie tylko złe, lecz także dobre bakterie, które regulują pracę jelit i utrzymują równowagę mikrobiologiczną organizmu. Konsekwencją wyjałowienia przewodu pokarmowego z bakterii jest zaburzenie pracy jelit, żołądka, wątroby.  

Stosowany na pasożyty i grzyby olejek z oregano nie powinien być podawany dzieciom, a osoby dorosłe powinny zachować ostrożność podczas suplementacji preparatu. Olejek należy mieszać z innym olejem, np. lnianym, lub oliwą z oliwek. Warto wiedzieć, że przyjmowany w nadmiarze olejek z oregano może poparzyć przełyk. 

Jak naturalnie odgrzybić organizm za pomocą diety?

Najlepszą naturalną metodą profilaktyki przeciwgrzybiczej jest dieta. Ma ona bardzo duże znaczenie również podczas leczenia kandydozy, wspiera organizm w szybszej i skutecznej detoksykacji. Codzienna dieta wspierająca układ immunologiczny, a także działająca antygrzybiczo powinna opierać się na produktach świeżych, sezonowych i poddawanych krótkiej obróbce termicznej.

Należy wiedzieć, że grzyby Candida odżywiają się cukrem prostym, który pozostał w masie kałowej. Cukier prosty w gotowych produktach występuje również pod postacią syropu glukozowo-fruktozowego i syropu z agawy. Patogen ma też zdolność produkowania substancji zbliżonej działaniem do insuliny. Po jej uwolnieniu w organizmie żywiciela chory odczuwa silną i częstą potrzebę spożycia słodyczy. Dlatego częste napady głodu na cukier warto uwzględnić jako objaw wskazujący na zakażenie kandydozą. Jak więc zahamować ten proces? Przede wszystkim pozbawić grzyba Candida pożywienia, w tym wypadku cukru prostego. Pomocne w zagłuszaniu głodu cukrowego w okresie odstawienia jest spożywanie produktów bogatych w zdrowe węglowodany, takich jak np. migdały, nasiona dyni i słonecznika. Bardzo ważne jest picie odpowiedniej ilości wody, która pomaga w detoksykacji organizmu, w tym wypłukiwaniu pasożyta. Bezpieczną alternatywą dla cukru jest ksylitol lub stewia. Ten rodzaj zamienników ma mniejszą kaloryczność i niski indeks glikemiczny. Dieta bezcukrowa powinna uwzględniać spożywanie wartościowego białka i tłuszczu (szczególnie tego, który jest źródłem kwasu omega-3 i omega-6). Źródłem dobrego tłuszczu są m.in.: ryby, orzechy, awokado, nasiona, oleje roślinne.

Autor: Emilia Kruszewska 

Bibliografia: 

1. M. Staniszewska i in., Patogeneza i leczenie zakażeń Candida Spp., „Postępowanie Mikrobiologiczne ” 2014, 53(3), s. 229–240. [1,2]
2. T. Lesiów, Wpływ spożywania i nadmiernej ilości cukrów prostych i przetworzonej żywności na rozwój grzybicy ogólnoustrojowej oraz stan wiedzy ankietowanych na ten temat, „Nauki Inżynierskie i technologie” 2019, 3(34), s. 56–71.
3. I. Paczkowska, A. Wójtowicz, A. Malm, Wybrane aspekty farmakoterapii kandydoz, „Farmacja Polska, 2010, 66(8), s. 539–543.
4. F. L. Mayer, D. Wilson, B. Hube, Candida albicans pathogenicity mechanisms, „Virulence”, 2013, 4, s. 119–128.

Oceń artykuł