MCHC w morfologii krwi: co oznacza? - Badania Krwi
12 maja 2023

MCHC w morfologii – normy i interpretacja wyniku

Artykuł napisany przez: Redakcja Diagnostyka
mchc-badanie-krwi-probowki-w-statywie

MCHC to wskaźnik średniego stężenia hemoglobiny w krwince czerwonej. Jego pomiar oznaczany jest w trakcie badania morfologii krwi. Zbyt niskie stężenie MCHC może świadczyć o niedoborach żelaza i anemii. Podwyższony wskaźnik występuje rzadko. Oznaczenie MCHC jest niezwykle ważne w ciąży. Jak objawy mogą towarzyszyć niskiemu i wysokiemu poziomowi MCHC?

Wskaźnik MCHC – co oznacza?

MCHC to wskaźnik średniego stężenia hemoglobiny w krwince czerwonej. Jego wynik pokazuje stopień nasycenia erytrocytów hemoglobiną. Parametr jest obliczany jako iloraz hematokrytu i hemoglobiny. MCHC oznacza się w podstawowej morfologii krwi. Dlatego do interpretacji poziomu MCHC niezbędne są pozostałe parametry badania. 

Wskaźnik MCHC a MCH i MCV – jaka jest różnica?

MCH oznacza średnią masę hemoglobiny w krwince czerwonej, a MCV wskazuje na średnią objętość krwinki czerwonej. Razem z MCHC tworzą tzw. wskaźniki erytrocytowe. Są to parametry poziomu erytrocytów, czyli komórek krwi, które przede wszystkim odpowiadają za transport tlenu w organizmie. Erytrocyty są jednym z najważniejszych elementów funkcjonowania organizmu, a zmierzenie ich poziomu pozwala na ocenę stanu zdrowia. MCH, MCHC i MCV to bardzo czułe wskaźniki, które obrazują zmiany zachodzące w układzie czerwonokrwinkowym. Ich pomiar w badaniu morfologii jest częścią początkowej diagnostyki i profilaktyki wielu chorób. 

Normy wskaźnika MCHC

Zakres referencyjny wskaźnika MCHC wynosi 32,0–37,0 g/dl. Wartości te zależą jednak od wielu czynników, m.in. od stylu życia, jakości odżywiania, wieku pacjenta i, co ważne, mogą być zmienne. Należy wiedzieć, że odstępstwa od normy parametru MCHC nie są podstawą do podjęcia leczenia, ale mogą być wskazaniem do pogłębienia diagnostyki. Wynik MCHC jest interpretowany razem z innymi wskaźnikami morfologii i każdy przypadek podlega indywidualnej ocenie. W przypadku niewielkich odstępstw MCHC przy pozostałych prawidłowych wskaźnikach morfologii nie ma powodu do niepokoju.

Podwyższone MCHC – przyczyny i objawy 

Wzrost poziomu MCHC świadczy o stanie, w którym dochodzi do nadmiernego niszczenia krwinek czerwonych i ma to najczęściej podłoże chorobowe. Podwyższenie wskaźnika MCHC jest rzadkie i najczęściej występuje u osób genetycznie obciążonych autoimmunologiczną niedokrwistością hemolityczną. W przebiegu tej choroby dochodzi do szybszego i nieprawidłowego rozpadu krwinek czerwonych. Przeciętna długość życia erytrocytów wynosi do 120 dni, natomiast w autoimmunologicznej niedokrwistości czas ten ulega skróceniu nawet o połowę. Stan hemolizy jest zagrożeniem życia i wymaga leczenia środkami immunosupresyjnymi. Do wzrostu parametru MCHC może dojść również w przebiegu innych chorób autoimmunologicznych, m.in. nadczynności tarczycy, tocznia rumieniowatego nowotworów, schorzeń wątroby, niedokrwistości makrocytowej. Czasami podwyższenie MCHC jest wynikiem przyjmowania leków immunosupresyjnych. 

Charakterystycznymi objawami towarzyszącymi wzrostowi poziomu MCHC we krwi są bladość, kołatanie serca, chroniczne zmęczenie, biegunki, nadmierne wypadanie włosów i łamliwość paznokci, szybka utrata masy ciała, napadu głodu, żółtaczka

Parametry MCHC w ciąży

Ciąża to szczególnie wymagający dla organizmu czas. Największe zmiany zachodzą w gospodarce hormonalnej, która wpływa na zmianę parametrów krwi, w tym wskaźnika MCHC. Chociaż w wielu przypadkach stan ten nie stanowi zagrożenia, powinien być skonsultowany z lekarzem. Wysokie MCHC może być skutkiem częstych wymiotów i odwodnienia organizmu. Natomiast obniżenie parametru może wiązać się z anemią, która jest niebezpieczna dla płodu. 

Niskie MCHC – przyczyny i objawy

Zbyt niski poziom MCHC w morfologii krwi najczęściej oznacza niedobór żelaza i anemię. Na jej rozwój narażone są kobiety mające bardzo obfite miesiączki. Obniżony wynik MCHC może świadczyć również o zaburzeniach gospodarki wodno-elektrolitowej, do których rozwoju dochodzi zarówno w wyniku odwodnienia, jak i przewodnienia organizmu. Niski wskaźnik MCHC czasami jest wynikiem długotrwałego przyjmowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Obniżoną wartość parametru przypisuje się również talasemii, czyli genetycznej niedokrwistości, która powstaje na skutek zaburzeń syntezy hemoglobiny. Choroba przekazywana jest z pokolenia na pokolenie. 

Charakterystycznymi objawami towarzyszącymi obniżeniu MCHC we krwi są: nadmierne zmęczenie i senność w ciągu dnia, brak energii, problemy z koncentracją, uczucie osłabienia, brak apetytu, kołatanie serca. Zauważalna jest również szybsza i większa męczliwość przy minimalnej aktywności fizycznej. 

Wskazania do badania morfologii krwi

Morfologia jest podstawowym badaniem profilaktycznym i diagnostycznym. Powinno się ją wykonać raz w roku, bez względu na stan zdrowia. Wskazaniem do badania są utrzymujące się dłuższy czas objawy w postaci: 

  • osłabienia organizmu, 
  • permanentnego zmęczenia,
  • problemów ze snem, 
  • braku energii i trudności w koncentracji, 
  • szybkich zmian masy ciała,
  • wzmożonej męczliwości przy minimalnym wysiłku fizycznym,
  • nadmiernej senności w ciągu dnia, 
  • braku apetytu,
  • zawrotów i bólu głowy, 
  • bladości. 

Ciężarne kobiety morfologię krwi powinny wykonać minimum 5 razy w trakcie trwania ciąży. Badanie krwi u dzieci należy powtarzać co 2–3 lata. 

 

Autor: Emilia Kruszewska

Weryfikacja merytoryczna: lek. Agnieszka Żędzian

Bibliografia: 

  1. A. Teległów, Diagnostyka hematologiczna podstawowe badanie: morfologia krwi, Diagnostyka laboratoryjna i obrazowa dla potrzeb fizjoterapii i kosmetologii” 2020, s. 212–221.
  2. S. Yamaguchi i in., Mean corpuscular hemoglobin concentration: an anemia parameter predicting cardiovascular disease in incident dialysis patients, Journal of Nephrology” 2022, nr 35, s. 535–544.

O Autorze