CMV (Cytomegalovirus) IgG – badanie, wyniki

Zakażenie cytomegalowirusem dotyczy 60–70% osób dorosłych w populacjach krajów rozwiniętych i nawet do 100% mieszkańców krajów rozwijających się. U większości z nich infekcja ma przebieg łagodny lub bezobjawowy. Niepomyślne rokowanie co do przebiegu zakażenia dotyczy osób z obniżoną odpornością oraz dzieci z wrodzoną cytomegalią. Kiedy wykonać badanie CMV IgG?

Cytomegalowirus – co to jest?

Ludzki cytomegalowirus (CMV) jest patogenem wywołującym u człowieka cytomegalię. Należy, obok wirusa opryszczki pospolitej, EBV i wirusa ospy wietrznej, do herpeswirusów z rodziny Herpesviridae. Po przechorowaniu cytomegalii wirus pozostaje w ustroju w stanie uśpienia i może dojść do reaktywacji zakażenia w sytuacji obniżenia odporności.

Uważa się, iż zakażenie cytomegalowirusem dotyczy 60–70% osób dorosłych w krajach rozwiniętych i nawet do 100% mieszkańców krajów rozwijających się. Prawie 60% dzieci ma kontakt z wirusem cytomegalii w pierwszych 6 latach życia i odsetek ten rośnie wraz z wiekiem.

Cytomegalia – drogi zakażenia, objawy

Cytomegalia może przebiegać jako zakażenie pierwotne, reinfekcja (ponowne zakażenie) lub reaktywacja wirusa pozostającego dotychczas w stanie uśpienia w organizmie. Drogi zakażenia CMV obejmują:

kontakt ze śliną, moczem chorej osoby,
transmisję patogenu podczas karmienia piersią,
kontakty seksualne,
zakażenie podczas transfuzji krwi lub w wyniku przeszczepienia narządu od zainfekowanej osoby,
wewnątrzmaciczne zakażenie płodu przez chorą matkę.

Pierwotne zakażenie wirusem cytomegalii przebiega zwykle bezobjawowo lub skąpoobjawowo. U osób z prawidłową odpornością mogą wystąpić gorączka, wysypka, osłabienie, bóle mięśniowo-stawowe i zwiększenie liczby leukocytów w morfologii krwi. Jedynym objawem schorzenia mogą być nieprawidłowości w wynikach badań krwi – anemia, trombocytopenia, podwyższenie prób wątrobowych lub obecność czynnika reumatoidalnego czy przeciwciał przeciwjądrowych.

U chorych z zaburzeniami odporności mogą rozwinąć się ciężkie objawy cytomegalii, takie jak:

zapalenie wątroby mogące prowadzić do piorunującej niewydolności narządu,
zapalenie siatkówki oka,
zapalenie jelit, przełyku,
cytomegalowirusowe zapalenie płuc,
podostre zapalenie mózgu,
poliradikulopatia (uszkodzenie korzeni nerwów),
poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego.

U tych pacjentów konieczna jest pilna diagnostyka i leczenie w warunkach szpitalnych.

CMV IgG – badanie, wyniki

Ilościowe oznaczenie przeciwciał w klasie IgG przeciwko wirusowi cytomegalii ma duże znaczenie w diagnostyce zakażenia. Przeciwciała IgG CMV pojawiają się we krwi po około 1–2 tygodniach od wystąpienia objawów klinicznych cytomegalii. W przypadku zakażenia zwiększa się ich poziom, a następnie maleje, ale pozostają one zwykle wykrywalne do końca życia. Badanie IgG nie różnicuje aktywnego i przebytego zakażenia, chyba że wykona się serię testów, w których zostanie stwierdzony istotny wzrost poziomu IgG.

Badanie przeciwciał IgG przeciwko cytomegalowirusowi powinno być wykonane u wszystkich kobiet w ciąży w celu oceny odporności na zakażenie CMV. Wynik dodatni nie wymaga dalszej diagnostyki u ciężarnej.

Autor: lek. Agnieszka Żędzian